Onlangs verscheen in het blad Nature een artikel over de ontwikkeling van myopie, in de volksmond: bijziendheid genoemd, je ziet dichtbij wel scherp, in de verte niet.

Myopie lijkt epidemie-achtige vormen aan te nemen bij kinderen en jong volwassenen. Bijvoorbeeld in Azië, in het zuiden van de provincie Guangzhou, moest het belangrijkste oogziekenhuis uitbreiden omdat het de toenemende patiëntenstroom niet meer aan kon. Azië is in de greep van de enorme stijging van mensen met myopie. En ook in andere delen van de wereld zijn deze ontwikkelingen zichtbaar.

Zestig jaar geleden had 10-20% van de Chinese bevolking myopie, vandaag de dag heeft 90% van de tieners en jong volwassenen daar last van bijziendheid. In Seoul is dit zelfs 96.5% bij 19 jarige studenten. Ook in andere delen van de wereld zien ze deze enorme stijgingen, o.a. in Amerika en Europa. De verwachting is dat aan het einde van dit decennia, een derde tot de helft van de tieners en jong volwassenen last heeft van bijziendheid, daarmee lijkt dit dus een epidemie te worden.

Het moeilijke hieraan is ook nog dat het wel te corrigeren is met een bril, contactlenzen of een operatie, maar dat je het probleem niet oplost: namelijk een oog wat langzaamaan steeds langer wordt, waardoor het brandpunt steeds verder voor het netvlies valt, wat meer en meer myopie oplevert. Daarbij zorgt de groei van je oog ervoor dat de lagen in je oog steeds dunner worden, wat netvliesproblemen, cataract (staar) glaucoom en soms zelfs blindheid kan veroorzaken.

In de jaren zestig werd myopie nog helemaal toegeschreven aan erfelijkheid, toen werd ontdekt dat je dit gen met je meedraagt. Maar nu, tientallen jaren later is wel duidelijk dat niet alleen het gen zorgt voor deze stijging myopie onder de wereldbevolking. Als het alleen in het gen zou zitten, zou de stijging niet zo explosief zijn als nu het geval is. Dus zijn diverse onderzoekers op zoek gegaan naar de oorzaken van deze explosieve groei.

Al 400 jaar geleden dacht de Optiek expert Johannes Kepler na veel onderzoek dat (te) dicht op je boek zitten niet goed voor je ogen is. Hij ontwikkelde destijds zelf een hoofdsteun waardoor je niet te dicht op je boek zat als je las. Waar dit altijd werd afgedaan als een broodje aap verhaal, bleek het nu niet zo’n grote fabel als men dacht. Ook blijkt dat leefomgevingen van invloed zijn.

Er was 1 grote boosdoener duidelijk: lezen van boeken. Al in 1990 waren er bijvoorbeeld in Israël jongeren welke een religieuze studie deden en daarvoor dagelijks vele uren in boeken lazen, zij hadden een veel hogere sterkte nodig dan dezelfde jongeren die minder lazen. Biologisch gezien is de verklaring plausibel dat een oogbol langer wordt als er meer dichtbij wordt gewerkt en dit is een onomkeerbaar proces.

Begin 2000 zijn onderzoekers verder gegaan met dit onderzoek, want naast het lezen waren er meer facetten bijgekomen bij kinderen en jongeren: er wordt meer televisie gekeken en de computer was in opkomst. Op diverse plaatsen in de wereld is gekeken naar de verbanden tussen myopie en (veel) lezen en kijken op korte afstand. Er zijn resultaten vergeleken tussen studerende jongeren en de tijd die ze spenderen aan huiswerk in boeken en op beeldschermen. In Shanghai is dat 14 uur per week, in Groot Brittannië 5 uur en in Amerika 6 uur. Het was duidelijk dat de studerende jongeren uit Shanghai meer last van myopie kregen. Maar daarmee waren ze er nog niet uit, er moest meer zijn.

Want er is ook duidelijk geworden bij een ander onderzoek in Californië, dat kinderen die meer buiten spelen, minder last hebben van de ontwikkeling van myopie t.o.v. kinderen die meer binnen zijn. Dus meer en meer bleek dat (natuurlijk) licht ook een belangrijke rol speelt. Nu was er nog een verklaring nodig, voor de ontdekking dat licht de ontwikkeling van myopie tegengaat. De hypothese is dat licht de opname van dopamine in het netvlies bevorderd. Dopamine wordt normaal aangemaakt door onze dagelijkse cyclus, maar door het gebrek aan natuurlijk licht, wordt deze cyclus verstoord en dit heeft gevolgen voor de groei van het oog.

Er was wezenlijk verschil tussen kinderen wereldwijd die 2 uur per dag buiten waren en kinderen die 1.5 uur per dag buiten waren en de andere tijd doorbrachten op een tablet/computer/met televisie kijken.
Nu er meer bekend is geworden over de invloed van de dagbesteding van kinderen op myopie, is wereldwijd preventie gestart. In Singapore worden door een promotieprogramma kinderen en jongeren gestimuleerd meer buiten te zijn. Een nog sterker effect was meetbaar in Taiwan, waar in samenwerking met scholen kinderen meer naar buiten gingen. En in China zijn er plannen voor klaslokalen met meer natuurlijke lichtinval.

Het onderzoek is duidelijk! Laten we ook in Nederland onze kinderen stimuleren meer buiten te zijn, niet meer dan 30 minuten per dag een tablet te gebruiken en daarbij voldoende afstand te houden ( > 30 cm) ! We verkopen graag (kinder)brillen bij Eyelove, maar we zijn ons ook bewust van onze verantwoordelijkheid bij de opvoeding van (onze) kinderen.

Annemieke,

Sinds 2000 werkzaam in de optiek, ondermeer als opticien. Werkt sinds de start bij Eyelove Brillen, nu met veel plezier als Operationeel Manager.

Terwijl ik deze blog schrijf hoor ik bij RTL nieuws over onderzoek dat (ook) bij de Erasmus Universiteit heeft plaatsgevonden naar de enorme stijging van Myopie bij kinderen in Nederland. 

De wekker liep vanmorgen al vroeg af. Buiten zit de eerste herfststorm er weer op en de schade valt gelukkig mee. De krant lees ik vanmorgen aan tafel, gewoon nog op papier. Veel berichten over Ebola in de wereld en de jeugd die zich bezig houdt met sexting; eigen naaktfoto’s en –filmpjes. Tja, de tegenstellingen zijn niet van de lucht…

Om het najaar fris van start te gaan, heb ik samen met collega’s een goed gesprek gehad over de kernwaarden van Eyelove Brillen; “wie zijn we en wat willen we vertellen”. En nog belangrijker “wat wil de consument, en hoe kunnen wij bij Eyelove Brillen daar aan bijdragen”.
Ik zie dat snelheid daarbij is geboden, want de consument wil niet wachten; hij heeft nu een koopwens en die moet nu vervult worden. En het mooiste natuurlijk hoe kunnen we de verwachtingen van de consument overtreffen.

Ik merk dat de optiekwereld volop in beweging is, om de consument te bereiken; veel marketing-uitingen op radio, tv, internet en print. Ook bij Eyelove is een nieuwe actie gestart, waar we –hoop ik- veel mensen een plezier mee doen. Ondertussen bliept de mailbox; een verkooppunt vraagt of ik een banner voor zijn Facebookpagina kan aanleveren en of ik meteen kan kijken voor een lokale krant om een persbericht en een advertentie te plaatsen over de actie. Dan gaat de telefoon een consument heeft vanmorgen de advertentie gezien in de wakkerste krant van Nederland op de achterpagina en wil graag een adres bij hem in de buurt met oogmeting; hij kent Eyelove Brillen nog niet en ik vertel hem hoe het werkt en wat hij kan verwachten. Hij weet voldoende en gaat er vandaag op af.

Maar wat weet ik eigenlijk van de consument om hem of haar zo goed mogelijk te vertellen wie of wat Eyelove Brillen nu eigenlijk is. Natuurlijk zijn er cijfers waar iedereen toegang tot heeft; wist je dat er bijna 9 miljoen brildragers zijn, of dat volgend jaar meer dan de helft van de bevolking in Nederland 50 jaar of ouder is. Nee, de klant wil een persoonlijke benadering, gericht op zijn eigen situatie. Dat is wat ik me steeds voor ogen probeer te houden, uiteindelijk ben ik zelf ook sinds kort een bril gaan dragen.

De dag loopt ten einde en straks zie ik mijn kinderen weer en zal hen ook vragen hoe hun dag is geweest en wat zij belangrijk vonden. Daarmee hebben zij het gevoel dat er naar hen wordt geluisterd en ik probeer daar de volgende keer weer –handig- gebruik van te maken.

Nick

Werkzaam als marketing manager